تحلیل رابطه بین فرسودگی شغلی معلمان و کیفیت تدریس در مدارس دولتی

فرسودگی شغلی یکی از چالش های مهم حوزه منابع انسانی در نظام های آموزشی به شمار می رود که می تواند بر کیفیت عملکرد معلمان، سلامت روان آن ها و در نهایت بر یادگیری دانش آموزان اثرگذار باشد. پژوهش حاضر با هدف تحلیل پدیدارشناسانه ی تجربه فرسودگی شغلی در میان معلمان مدارس دولتی انجام شده است. در این راستا، تلاش شد تا با واکاوی تجربه زیسته ی معلمان، عوامل موثر در ایجاد فرسودگی، پیامدهای آن و همچنین راهبردهای مقابله ای مورد استفاده توسط معلمان شناسایی شود. پژوهش حاضر به روش کیفی و با رویکرد پدیدارشناسی انجام شده و داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با ۱۲ معلم دارای سابقه حداقل ۱۰ سال تدریس در مدارس دولتی شهر تهران گردآوری شده است. تحلیل داده ها با استفاده از روش هفت مرحله ای کلایزی صورت گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که عوامل اصلی فرسودگی شغلی شامل فشار کاری مداوم، نبود حمایت سازمانی، مشکلات معیشتی، و تعارض نقش هستند. از سوی دیگر، پیامدهای گزارش شده شامل کاهش انگیزه تدریس ،خستگی مزمن، احساس ناکامی حرفه ای و بروز مشکلات روانی چون اضطراب و افسردگی بود. همچنین معلمان برای مقابله با این فرسودگی از راهبردهایی چون حمایت همکاران، گفتگو با خانواده، استفاده از تکنیک های آرام سازی ذهنی و در مواردی تمایل به ترک شغل استفاده می کردند. یافته های این پژوهش می تواند در تدوین سیاست ها و مداخلات حمایتی برای ارتقاء سلامت روان معلمان و بهبود محیط کاری آن ها موثر واقع شود

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، استرس شغلی ، سلامت روان ، افسردگی ، سیاست گذاری کلان