تحول نظام آموزشی مقطع ابتدایی در پرتو هوشمندسازی مدارس

تحولات پرشتاب فناوری اطلاعات و ارتباطات در دهه های اخیر، نظام های آموزشی را با چالشی بنیادین مواجه ساخته و زمینه را برای بازاندیشی در ساختار، محتوا و شیوه های آموزش فراهم کرده است. در این میان، هوشمندسازی مدارس به عنوان یکی از برجسته ترین جلوه های این تحول فناورانه، توانسته است شیوه های سنتی تدریس را تحت تاثیر قرار داده و مسیرهای نوینی را برای یاددهی-یادگیری هموار سازد. مقاله حاضر با هدف بررسی ابعاد گوناگون تحول نظام آموزشی در مقطع ابتدایی در پرتو هوشمندسازی مدارس، به تحلیل تغییرات حاصل شده در ساختار آموزش، نقش معلم، شیوه های ارزیابی، محتوای درسی و تعاملات کلاس درس می پردازد. روش پژوهش به کار رفته، توصیفی–تحلیلی و مبتنی بر مرور منابع علمی و تجربیات میدانی مرتبط با مدارس هوشمند در سطح ابتدایی است. یافته های این مقاله نشان می دهد که هوشمندسازی، نه تنها سبب افزایش انگیزه یادگیری و مشارکت فعال دانش آموزان می شود، بلکه امکان شخصی سازی آموزش، بازخورد آنی و یادگیری تعاملی را نیز فراهم می آورد. با این حال، تحقق کامل ظرفیت های نهفته در این تحول، نیازمند بازنگری در برنامه های درسی، توانمندسازی معلمان، زیرساخت های فناورانه مناسب و حمایت های سیاست گذاران آموزشی است. در نهایت، پژوهش حاضر بر این نکته تاکید دارد که هوشمندسازی مدارس می تواند نقطه عزیمت موثری برای تحول نظام آموزش ابتدایی باشد، به شرط آنکه در بستری متوازن، هدفمند و پایدار پیاده سازی گردد.

کلیدواژه ها:

هوشمندسازی مدارس ، آموزش ابتدایی ، تحول آموزشی ، فناوری اطلاعات ، یاددهی-یادگیری.