بررسی رابطه بین ارگونومی محیط آموزشی با شیوع ناهنجاری های قامتی در دانش آموزان

این مقاله با هدف بررسی رابطه بین ارگونومی محیط آموزشی و شیوع ناهنجاری های قامتی در دانش آموزان، بر مبنای مطالعه ای تحلیلی–توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مقالات معتبر تدوین شده است. در این پژوهش، استانداردهای طراحی میز و صندلی، نورپردازی، تهویه و چیدمان فضاهای کلاسی به عنوان شاخص های اصلی ارگونومی محیط آموزشی مورد تحلیل قرار گرفته و ارتباط آن ها با انواع ناهنجاری های قامتی شامل کیفوز، اسکولیوز و لوردوز در بازه سنی ۶ تا ۱۵ سال بررسی شده است. داده های مورد استفاده از طریق مرور و تحلیل انتقادی مقالات داخلی و خارجی و نیز ارزیابی میدانی محیط چند مدرسه دولتی جمع آوری شده است. نتایج نشان می دهد که عدم انطباق ابعاد میز و صندلی با ویژگی های جسمانی دانش آموزان و شرایط نامناسب نور و تهویه، به طور معنی داری با افزایش بروز ناهنجاری های قامتی مرتبط است. همچنین نقش آموزش وضعیت صحیح نشستن و مشارکت فعال معلمان و والدین در کاهش این ناهنجاری ها تایید گردید. یافته ها پیشنهاد می کنند که با اصلاح جامع عوامل ارگونومیک محیط کلاس و اجرای برنامه های آموزشی مناسب می توان اثرات منفی بر سلامت جسمانی دانش آموزان را به طور قابل توجهی کاهش داد.

کلیدواژه ها:

ارگونومی آموزشی ، ناهنجاری قامت ، میز و صندلی ، نورپردازی ، سلامت دانش آموز