نقش فناوری های نوظهور در آموزش و تاثیر آن بر یادگیری دانش آموزان

یکی از مولفه های اساسی برنامه توسعه پایدار سازمان ملل متحد در سال ۲۰۳۰، آموزش با کیفیت است. هدف آن تضمین آموزش با کیفیت فراگیر و عادلانه برای همه است. فناوری های دیجیتال به عنوان ابزاری ضروری برای دستیابی به این هدف ظاهر شده اند. این فناوری ها برای شناسایی منابع انتشار، جلوگیری از آسیب های اضافی از طریق بهبود بهره وری انرژی و جایگزین های کم کربن برای سوخت های فسیلی، و حتی حذف گازهای گلخانه ای مازاد از محیط زیست ساده هستند. فناوری های دیجیتال در تلاش برای کاهش یا حذف آلودگی و ضایعات و در عین حال افزایش تولید و کارایی هستند. این فناوری ها تاثیر قدرتمندی بر سیستم آموزشی نشان داده اند. همه گیری اخیر COVID-۱۹ کاربردهای فناوری های دیجیتال در آموزش را بیشتر نهادینه کرده است. این فناوری های دیجیتال یک تغییر پارادایم در کل سیستم آموزشی ایجاد کرده است. این نه تنها ارائه دهنده دانش است، بلکه یک سازنده اطلاعات، یک مربی و یک ارزیاب است. پیشرفت های فناوری در آموزش، زندگی دانش آموزان را آسان تر کرده است. امروزه دانش آموزان به جای استفاده از قلم و کاغذ، از نرم افزارها و ابزارهای مختلف برای ایجاد ارائه و پروژه استفاده می کنند. در مقایسه با مجموعه ای از نوت بوک، یک iPad نسبتا سبک است. وقتی با یک کتاب سنگین مخالف باشید، گشت و گذار در یک کتاب الکترونیکی آسان تر است. این روش ها به افزایش علاقه به تحقیق کمک می کند. این مقاله به طور مختصر در مورد نیاز به فن آوری های دیجیتال در آموزش است و کاربردها و چالش های عمده در آموزش را مورد بحث قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

فناوری دیجیتال ، کلاس درس دیجیتال ، آموزش ، دانش آموز ، تدریس