تاثیر آموزش مبتنی بر داستان سرایی درمانی بر رشد مهارت های بین فردی دانش آموزان دبستانی

این پژوهش به بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر داستان سرایی درمانی بر رشد مهارت های بین فردی دانش آموزان دبستانی پرداخته است. پژوهشگران به منظور ارزیابی این تاثیر، از یک طرح شبه تجربی استفاده کرده و نمونه ای شامل ۶۰ دانش آموز دبستانی را که به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شده بودند، مورد مطالعه قرار دادند. گروه آزمایشی تحت آموزش داستان سرایی درمانی قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل آموزش های معمولی را دریافت کردند. آموزش مبتنی بر داستان سرایی شامل فعالیت هایی نظیر خلق داستان، بحث و تبادل نظر درباره شخصیت ها و مشکلات آنها، و ایجاد ارتباطات عاطفی با داستان ها بود. مهارت های بین فردی شامل توانایی برقراری ارتباط موثر، همدلی و کار گروهی در این پژوهش ارزیابی شدند. ابزار سنجش شامل پرسش نامه ای طراحی شده بود که مهارت های بین فردی را در دو مرحله قبل و بعد از آموزش مورد بررسی قرار می داد. نتایج این پژوهش نشان داد که گروه آزمایشی از نظر میزان مهارت های بین فردی عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشته و افزایش معناداری در مهارت های ارتباطی، همدلی و کار تیمی آنها مشاهده گردید. بنابراین، این تحقیق این فرضیه را تایید می کند که آموزش مبتنی بر داستان سرایی درمانی می تواند به عنوان یک شیوه موثر در پرورش مهارت های اجتماعی و بین فردی دانش آموزان دبستانی به کار رود.

کلیدواژه ها:

آموزش داستان سرایی ، مهارت های بین فردی ، دبستانی ، همدلی ، کار گروهی