بررسی رویکردهای نوین در آموزش ابتدایی و تاثیر آن بر آمادگی تحصیلی دانش آموزان/

دوران ابتدایی به عنوان سنگ بنای نظام آموزشی، نقشی حیاتی در شکل گیری شخصیت علمی، اجتماعی و عاطفی کودکان ایفا می کند. در دهه های اخیر، پارادایم های آموزشی دستخوش تحولات بنیادین شده و رویکردهای نوین با تاکید بر محوریت دانش آموز، یادگیری فعال، و پرورش مهارت های کلیدی، جایگزین روش های سنتی معلم محور شده اند. این مقاله به بررسی جامع رویکردهای نوین در آموزش ابتدایی و واکاوی تاثیرات آن ها بر ابعاد مختلف آمادگی تحصیلی دانش آموزان می پردازد. با استناد به پژوهش ها و تجارب نظام آموزشی ایران، این مقاله تلاش دارد تا تصویری روشن از اهمیت و چالش های پیاده سازی این رویکردها در مدارس ابتدایی کشور ارائه دهد. در این راستا، به مفاهیمی همچون یادگیری فعال، یادگیری مبتنی بر پروژه، یادگیری مبتنی بر بازی، آموزش معکوس، و نقش فناوری در تسهیل این فرآیندها پرداخته خواهد شد. همچنین، تاثیر این رویکردها بر رشد مهارت های شناختی، فراشناختی، اجتماعی-عاطفی، و انگیزش تحصیلی دانش آموزان مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. در نهایت، با ارائه جمع بندی و پیشنهاداتی کاربردی، بر ضرورت توجه هرچه بیشتر به تجهیز مدارس و توانمندسازی معلمان برای اجرای اثربخش این رویکردها در جهت ارتقای کیفیت آموزش و پرورش ابتدایی ایران تاکید می گردد.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: آموزش ابتدایی ، رویکردهای نوین آموزشی ، آمادگی تحصیلی ، یادگیری فعال ، یادگیری مبتنی بر پروژه ، یادگیری مبتنی بر بازی ، فناوری آموزشی ، پژوهش های ایرانی.