تدوین و امکان سنجی پروتکل درمان فراشناختی- تحلیلی برای افزایش توانمندی من و کاهش اضطراب و افسردگی پرستاران بخش های کووید۱۹

مقدمه: محققان ترکیب درمان فراشناختی و روان پویشی را رویکردی مفید در درمان اختلالات روان شناختی مفید می دانند. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف طراحی و امکان سنجی پروتکل درمان فراشناختی تحلیلی برای افزایش توانمندی «من» و کاهش اضطراب و افسردگی پرستاران بخش های کووید۱۹ انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع پژوهش های کیفی و اکتشافی بود. جامعه آماری شامل کلیه متخصصان روان شناسی بود و نمونه ای متشکل از ۳۶ نفر به صورت هدفمند انتخاب شد. پس از بررسی ادبیات پژوهش برای استخراج عوامل آسیب و درمان، با ۱۰ متخصص مصاحبه انجام شد. همچنین، نسبت روایی محتوایی و شاخص روایی محتوایی عوامل آسیب و درمان در گروهی متشکل از ۱۴ متخصص بررسی شد. در ادامه،  نسبت روایی محتوایی و شاخص روایی محتوایی جلسات  درمان و  امکان سنجی پروتکل درمان، با ۱۲ متخصص  ارزیابی گردید. نتایج: نتایج نشان دادند که مولف های آسیب، مولفه های درمان و جلسات درمانی، از روایی محتوایی مناسبی برخوردارند. همچنین، نتایج  امکان سنجی نشان داد که پروتکل درمان فراشناختی تحلیلی از مقبولیت، تناسب، کاربردپذیری، تقاضا، یکپارچگی، قابلیت انطباق، منابع ، قابلیت اجرا و تعمیم پذیری خوبی برخوردار است. بحث و نتیجه گیری: باتوجه به اینکه مولفه های آسیب، مولفه های درمان و پروتکل درمان فراشناختی تحلیلی  از روایی خوبی برخوردار است و همچنین این پروتکل از مقبولیت، تناسب، کاربردپذیری، تقاضا، یکپارچگی، قابلیت انطباق، منابع و قابلیت اجرا و تعمیم پذیری مناسبی برخوردار است، می توان آن را  به عنوان یک مداخله بالینی مناسب ارزیابی کرد. بنابراین، بررسی تاثیر و اثربخشی این پروتکل  به پژوهشگران توصیه می شود. همچنین، به روان شناسان و مشاوران توصیه می شود از پروتکل درمان فراشناختی تحلیلی برای توانمندسازی «من» و کاهش اضطراب و افسردگی مراجعان، به خصوص پرستاران، بهره ببرند.

کلیدواژه ها:

درمان فراشناختی- تحلیلی ، توانمندی «من» ، اضطراب ، افسردگی