اثر فاصله روانشناختی بر نگرانیهای اقلیمی و رفتارهای سازگاری کشاورزان با خشکسالی در شهرستان شوشتر

هدف اصلی این پژوهش بررسی اثرات فاصله روانشناختی بر رفتارهای سازگاری کشاورزان با خشکسالی با نقش میانجی نگرانیهای اقلیمی می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل تمام کشاورزان شهرستان شوشتر (استان خوزستان) بود. حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان به تعداد ۳۹۵ نفر و روش نمونهگیری چندمرحلهای با انتساب متناسب برای مطالعه انتخاب شدند. ابزار جمعآوری داده ها پرسشنامهای بود که روایی صوری و محتوایی آن براساس نظر اعضای هیات علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ تایید شد. همچنین، از شاخص میانگین واریانس استخراج شده (AVE) برای تعیین روایی همگرا و شاخص پایایی ترکیبی (CR) برای تعیین پایایی مدل استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که ابعاد فاصله روانی (جغرافیایی، اجتماعی، زمانی و فرضی) قادر است ۲/۷۲ درصد از واریانس نگرانیهای اقلیمی را تبیین نماید. علاوه بر این، متغیرهای پژوهش توانستند ۵/۶۵ درصد از بکارگیری راهبردهای سازگاری را تببین نماید. نتایج این پژوهش برای پی بردن به نحوه ادراک کشاورزان از خطرات تغییرات آب و هوایی، خشکسالی و چگونگی تحت تاثیر قرار گرفتن آنها نسبت به اتخاذ شیوههای سازگاری در راستای توسعه اثربخش راهبردهای موثر خشسکالی برای کنشگران و مسئولین بخش کشاورزی بسیار مهم است.

کلیدواژه ها:

رفتارهای سازگاری ، تغییرات اقلیمی ، فاصلههای روانشناختی ، نگرانیهای اقلیمی ، استان خوزستان