نقش انعطاف پذیری در برنامه ریزی درسی برای پاسخ گویی به تفاوت های فردی دانش آموزان در دوره ابتدایی

یکی از چالش های اساسی آموزش در دوره ابتدایی، طراحی برنامه های درسی ای است که بتواند به تفاوت های فردی دانش آموزان پاسخ دهد. دانش آموزان این مقطع از نظر توانایی های شناختی، سبک های یادگیری، علایق و نیازهای آموزشی بسیار متنوع هستند. در این میان، برنامه ریزی درسی انعطاف پذیر به عنوان رویکردی نوین می تواند زمینه ساز یادگیری موثرتر و مشارکت فعال تر دانش آموزان باشد. هدف این پژوهش بررسی ابعاد و تاثیرات انعطاف پذیری در برنامه ریزی درسی برای پاسخ گویی به این تفاوت ها در دوره ابتدایی است. در این مقاله، با بهره گیری از روش پژوهش تحلیلی-توصیفی، به بررسی مفاهیم نظری مرتبط، چارچوب های برنامه ریزی درسی انعطاف پذیر، و نقش آن در ارتقای کیفیت یادگیری پرداخته شده است. داده ها از طریق مطالعه منابع کتابخانه ای، اسناد پژوهشی و تحلیل محتوای متون تخصصی گردآوری شده اند. یافته های نظری پژوهش نشان می دهد که برنامه های درسی که انعطاف در محتوا، زمان بندی، روش تدریس و ارزیابی را در خود جای می دهند، تاثیر مثبتی بر یادگیری دانش آموزان با نیازهای گوناگون دارند. در پایان، پیشنهادهایی برای طراحی و اجرای برنامه های درسی منعطف در مدارس ابتدایی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی درسی ، انعطاف پذیری ، تفاوت های فردی ، آموزش ابتدایی ، یادگیری دانش آموزان