روایت پژوهی ارتباط من با دانش آموزان در فضای مجازی.

تحول نظام های آموزشی در دهه اخیر، به ویژه با ظهور فناوری های نوین و شیوع ویروس کرونا، منجر به گسترش فضای آموزش مجازی شد. در این میان، ارتباط بین معلم و دانش آموز که از ارکان مهم فرآیند یاددهی–یادگیری است، دچار تغییرات اساسی گردید. این پژوهش با رویکرد روایت پژوهی، به بررسی تجربه زیسته من (معلم) در تعامل با دانش آموزانم در فضای مجازی می پردازد. هدف، واکاوی چالش ها، فرصت ها، تحولات و پیامدهای این نوع ارتباط است. داده ها از طریق نگارش روایات شخصی، تاملات روزانه، و تحلیل کیفی تجربیات آموزشی گردآوری شد. نتایج حاکی از آن است که اگرچه فضای مجازی محدودیت هایی همچون کاهش تعامل انسانی، عدم شناخت عمیق دانش آموزان و افت مشارکت کلاسی را به همراه دارد، اما در عین حال امکان استفاده از ابزارهای نوین، انعطاف در زمان آموزش، و افزایش مهارت های دیجیتال را نیز فراهم کرده است. در پایان، راهکارهایی برای بهبود کیفیت ارتباط مجازی با دانش آموزان ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: ارتباط معلم و دانش آموز ، آموزش مجازی ، روایت پژوهی ، تجربه زیسته ، تعامل آنلاین ، فضای دیجیتال