پژوهش در آموزش از دیدگاه اعضای هیات علمی: سائق ها و مانع ها

هدف: پژوهش به عنوان ستون اصلی توسعه جوامع، نقشی کلیدی در پیشرفت علم، فناوری، آموزش و اقتصاد ایفا می کند. دانشگاه ها به عنوان مراکز تولید علم، در این راستا حائز اهمیت هستند. در ایران، علی رغم وجود دانشگاه ها و مراکز پژوهشی متعدد، موانعی بر سر راه فعالیت های پژوهشی در دانشگاه ها وجود دارد. این مطالعه با هدف بررسی سائق ها و مانع های انجام طرح های پژوهشی در حوزه آموزش از دیدگاه اعضای هیات علمی انجام شد. روش ها: پژوهش حاضر، یک مطالعه مقطعی-تحلیلی است که در سال ۱۴۰۰ انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش را اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد تشکیل می دهند. جهت گردآوری داده ها، از دو پرسشنامه استاندارد موانع و مشکلات پژوهش (۴۴ سوال ) و انگیزش پژوهش (۱۴ سوال) استفاده شده است. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار  آماری SPSS نسخه ۱۶ و به کمک شاخص های توصیفی و آزمون های آماری استنباطی مورد تحلیل قرار گرفته اند. نتایج: یافته های پژوهش بیانگر آن بود ۳/۵۱% از شرکت کنندگان مرد بودند. میانگین و انحراف معیار سنی اعضای هیات علمی شرکت کننده ۱۰ ± ۴۷ سال بود. در بخش موانع پژوهش نمره کلی ۶/۰ ± ۵/۳ به دست آمد. حیطه های مشکلات فردی، اداری و مدیریتی و مشکلات در اجرای طرح بیشترین نمره را داشتند و مهمترین مانع، حجم زیاد کار و انتظارات دانشگاه بود. در بخش انگیزه پژوهش نمره کلی ۶/۰ ± ۷/۲ به دست آمد و لذت بردن از یادگیری مطالب جدید، مهمترین انگیزه بود. نتیجه گیری: با توجه به مطالعه انجام شده به نظر می رسد که اکثر موانع و انگیزه ها مهم هستند و باید به آن ها توجه شود. رفع این موانع و تقویت انگیره ها و عوامل موثر در آن می تواند به بهبود شرایط پژوهش در آموزش کمک کند و از نظر سازمانی نیز می تواند به کارایی و عملکرد دانشگاه کمک نماید.

کلیدواژه ها:

research in education ، obstacles ، drivers ، medical sciences ، faculty member ، پژوهش در آموزش ، مانع ها ، سائق ها ، علوم پزشکی ، عضو هیات علمی