نقش مدارس هوشمند در ارتقای کیفیت آموزش

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش مدارس هوشمند در ارتقای کیفیت آموزش انجام شده است. مدارس هوشمند به عنوان رویکردی نوین در نظام های آموزشی، از فناوری اطلاعات و ارتباطات به منظور تسهیل فرآیندهای یاددهی-یادگیری، بهبود مدیریت مدرسه، و فراهم آوردن محیطی تعاملی و دانش بنیان بهره می برند. مفهوم کیفیت آموزش نیز ابعاد گسترده ای از جمله پیامدهای یادگیری دانش آموزان، اثربخشی معلمان، تناسب برنامه درسی، برابری فرصت های آموزشی، و محیط حمایتی مدرسه را در بر می گیرد. این مطالعه به بررسی چگونگی تاثیرگذاری مولفه های مختلف مدارس هوشمند، نظیر زیرساخت های فناوری، محتوای دیجیتالی، روش های تدریس مبتنی بر فناوری، سیستم های مدیریت یادگیری، و آموزش معلمان، بر ابعاد گوناگون کیفیت آموزش می پردازد. با مروری بر مبانی نظری و تجربیات کشورهای پیشرو و همچنین بررسی چالش ها و فرصت های موجود در بستر آموزشی ایران، این پژوهش در صدد تبیین پتانسیل ها و محدودیت های مدارس هوشمند در دستیابی به اهداف کیفی آموزش است. یافته ها نشان می دهند که پیاده سازی موفق مدارس هوشمند نیازمند فراتر رفتن از صرف تجهیزات فناوری و توجه به عواملی چون آمادگی فرهنگی، توانمندسازی نیروی انسانی، و بازنگری در روش های سنتی تدریس و ارزیابی است. این تحقیق با ارائه تصویری جامع تر از تاثیر مدارس هوشمند بر کیفیت آموزش، می تواند رهنمودهایی برای سیاست گذاران، مدیران مدارس، و معلمان در جهت بهره برداری موثرتر از فناوری برای دستیابی به آموزشی با کیفیت تر ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

۶