یادگیری معکوس: بررسی رویکردهای نوین در فرآیند آموزش و یادگیری دانش آموزان ابتدایی

یادگیری معکوس یکی از روش های نوین آموزشی است که به دانش آموزان امکان می دهد تا مطالب جدید را خارج از کلاس و در خانه بیاموزند و زمان کلاس را به تعاملات، حل مسائل و درک عمیق تر مفاهیم اختصاص دهند. این روش به ویژه در آموزش ابتدایی با هدف ارتقاء یادگیری فعال و تقویت مهارت های تفکر انتقادی و خودتنظیمی دانش آموزان کاربرد فراوانی دارد. مقاله حاضر به بررسی مفاهیم و رویکردهای مختلف یادگیری معکوس و تاثیرات آن بر فرآیند آموزشی در مدارس ابتدایی می پردازد. هدف اصلی این تحقیق، تحلیل اثرات استفاده از این روش در بهبود کیفیت یادگیری و افزایش تعاملات کلاسی دانش آموزان است. روش تحقیق به صورت تحلیلی- توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مقالات معتبر انجام شده است. نتایج نشان می دهد که یادگیری معکوس می تواند موجب افزایش انگیزه دانش آموزان، ارتقای مهارت های اجتماعی و بهبود فرآیندهای یادگیری در کلاس های درس شود. همچنین، با توجه به چالش های موجود در پیاده سازی این روش، نیاز به آموزش معلمان و فراهم آوردن امکانات مناسب برای دانش آموزان احساس می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری معکوس ، آموزش ابتدایی ، تفکر انتقادی ، یادگیری فعال ، روش های نوین آموزشی