تربیت افراطی یا تفریطی والدین؛ بررسی پیامدها و راهکارهای اصلاحی

تربیت همیشه از مهم ترین وظایف و نقش های والدین در جوامع مختلف بوده و نقش کلیدی در شخصیت، رفتار و آینده فردی و اجتماعی کودکان ایفا می کند. با گسترش پیچیدگی های زندگی معاصر، فشارهای روانی، اقتصادی و اجتماعی، و همچنین تغییرات سریع فرهنگی و فناوری، الگوهای تربیتی سنتی را به چالش می کشد. در این میان، دو افراطی و تفریطی در میان والدین از پیش مشاهده می شود. برخی والدین با اعمال کنترل شدید، محدودیت های افراطی و تصمیم گیری های تمام قد برای فرزندان، سعی در مدیریت کامل زندگی آنها دارند. در حالی که گروهی دیگر، با رها کردن کامل کودک به حال خود، از نظارت و کنترل باز می مانند.این مقاله با هدف تحلیل علمی پیامدهای منفی این دو سبک تربیتی و بررسی آثار روانشناختی، رفتاری و اجتماعی آن ها برای کودکان تدوین شده است. پژوهشگر نشان می دهد که چه در صورت تربیت مستبدانه و چه در تربیت بی حد و مرز، احتمال بروز اختلالاتی چون اضطراب، افسردگی، بی انضباطی، پرخاشگری یا وابستگی ناسالم افزایش می یابد. در واقع، هر دو فرد، رابطه روانی و رشد متوازن کودک را با مانع می توانند کنند.در ادامه، این مقاله به ارائه راهکارهایی برای والدین، مشاوران و سیاستگذاران آموزشی پرداخته است. از جمله آموزش مهارت های فرزندپروری، تقویت سبک تربیتی مقتدرانه (اقتدارگرا)، بهره گیری از مشاوره تخصصی، الگوسازی والدین بر پایه ی آگاهی، پذیرش پذیری و حمایت از عاطفی. هدف نهایی، ساختن بستری ایمن و پویا برای روانی، اجتماعی و تحصیلی کودکان در خانواده است.

کلیدواژه ها:

تربیت افراطی ، تربیت تفریطی ، سبک فرزندپروری ، خودکارآمدی ، تعادل تربیتی