نقش خودآگاهی و خودتنظیمی در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان

نقش خودآگاهی و خودتنظیمی در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان به عنوان دو عامل اساسی در فرآیند یادگیری، تاثیر زیادی بر موفقیت تحصیلی دارد. خودآگاهی به معنای شناخت دقیق فرد از احساسات، افکار و رفتارهای خود است که به دانش آموز کمک می کند تا نقاط قوت و ضعف خود را شناسایی کرده و در پی بهبود آن ها باشد. از سوی دیگر، خودتنظیمی به توانایی فرد در تنظیم رفتار، انگیزه و عواطف خود برای رسیدن به اهداف خاص اشاره دارد. تحقیقات نشان داده اند که دانش آموزانی که خودآگاهی بیشتری دارند، می توانند بهتر برنامه ریزی کنند، استراتژی های موثرتر برای حل مسائل به کار ببرند و از منابع درونی خود برای مقابله با چالش های تحصیلی استفاده کنند.خودتنظیمی، که شامل مهارت هایی چون تنظیم زمان، تعیین هدف و ارزیابی پیشرفت است، نقش حیاتی در عملکرد تحصیلی ایفا می کند. دانش آموزانی که توانایی تنظیم رفتارهای خود را دارند، معمولا در محیط های تحصیلی به عملکرد بهتری دست می یابند. این توانایی ها می توانند از طریق آموزش های ویژه و تمرین های مداوم تقویت شوند. به علاوه، ترکیب خودآگاهی و خودتنظیمی می تواند به افزایش انگیزه درونی و کاهش وابستگی به عوامل خارجی در فرآیند یادگیری منجر شود.در این راستا، بهبود عملکرد تحصیلی نیازمند ایجاد برنامه هایی است که به دانش آموزان کمک کند تا مهارت های خودآگاهی و خودتنظیمی خود را تقویت کنند. این مهارت ها می توانند نه تنها به موفقیت تحصیلی کمک کنند بلکه تاثیر مثبت بر سلامت روانی و اجتماعی آن ها نیز داشته باشند. از این رو، مدارس و مربیان باید در راستای پرورش این مهارت ها در دانش آموزان گام های موثری بردارند تا محیط آموزشی مناسبی برای شکوفایی توانمندی های آن ها فراهم آید.

کلیدواژه ها:

معلمان ، مدارس ، دانش آموزان ، خودآگاهی ، عملکردتحصیلی