شیوه های تدریس و تاثیر آن بر توسعه مهارت های حل مسئله در دانش آموزان

در دنیای آموزش و پرورش امروز، توسعه مهارت های حل مسئله به عنوان یکی از اهداف کلیدی نظام های آموزشی شناخته می شود. شیوه های تدریس نقش مهمی در توانمندسازی دانش آموزان برای تحلیل موقعیت های پیچیده، یافتن راه حل های نوآورانه و تصمیم گیری موثر دارند. روش های تدریس فعال مانند یادگیری مبتنی بر مسئله، یادگیری مشارکتی و یادگیری مبتنی بر پروژه به دلیل مشارکت محور بودن، ظرفیت بالایی برای پرورش مهارت های تفکر انتقادی و حل مسئله دارند. در این روش ها، دانش آموزان با موقعیت های واقعی یا شبیه سازی شده مواجه می شوند و در فرآیندی ساخت یافته، با استفاده از دانش قبلی و مهارت های جدید، راه حل هایی برای مسائل ارائه می کنند. نقش معلم در این فرآیند تسهیل گری است تا زمینه برای یادگیری مستقل و تعاملی فراهم گردد.در مقابل، شیوه های سنتی که مبتنی بر سخنرانی و انتقال مستقیم دانش هستند، به طور معمول فرصت کمتری برای مشارکت فعال دانش آموزان فراهم می کنند و مهارت های حل مسئله را کمتر تقویت می نمایند. یافته های پژوهشی نشان می دهد که دانش آموزانی که در محیط های یادگیری فعال شرکت می کنند، در مواجهه با چالش های نو و موقعیت های جدید، عملکرد بهتری دارند. همچنین، بهره گیری از فناوری های نوین در تدریس، مانند شبیه سازها و سناریوهای تعاملی، می تواند اثربخشی آموزش مهارت های حل مسئله را افزایش دهد. در نهایت، انتخاب شیوه تدریس متناسب با هدف آموزشی، محتوای درسی و ویژگی های یادگیرندگان، نقشی حیاتی در توسعه تفکر خلاق و مهارت های حل مسئله دارد. این پژوهش بر آن است تا به بررسی و تحلیل تاثیر انواع شیوه های تدریس بر رشد این مهارت های کلیدی بپردازد.

کلیدواژه ها:

شیوه تدریس ، مهارت حل مساله ، دانش آموزان