اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت نگر بر خوشبینی تحصیلی

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش روانشناسی مثبتنگر بر خوشبینی تحصیلی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه بود. روش این پژوهش به شیوه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه مورد مطالعه را همه دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود. در این پژوهش از پرسشنامه خوشبینی تحصیلی استچن-موران و همکاران (۲۰۱۳) استفاده شد. از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد که بر روی ۴۵ دانش آموز دبیرستانی در سه گروه و هر گروه با ۱۵ دانش آموز (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) انجام گردید. آموزش روانشناسی مثبت گرا به عنوان مداخله به کار برده شد. داده ها به کمک آزمونهای آماری تحلیل کوواریانس و توسط نرم افزار SPSS۲۳ تحلیل شد. نتایج حاصل از تحلیل های آماری نشان داد که بین گروه های آزمایش و کنترل در افزایش خوشبینی تحصیلی هر دو روش تفاوت معنی داری وجود ندارد. با توجه به پژوهش انجام شده، هر دو روش آموزشی بر افزایش خوشبینی تحصیلی موثر بودند و تفاوتی بین این دو روش وجود نداشت. بنابراین پیشنهاد می شود که دست اندرکاران حوزه آموزش و پرورش با طرح برنامه هایی معلمان و دانش آموزان را از متغیرهای روانشناسی مثبت گرا به عنوان عوامل موثر در روند آموزش کلاسی آگاه سازند تا خوشبینی تحصیلی افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی مثبت گرا ، خوش بینی تحصیلی ، آموزش