مقایسه سیستم های آموزشی سنتی و نوین از نظر تاثیر بر خلاقیت دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر دو سیستم آموزشی سنتی و نوین بر میزان و نوع پرورش خلاقیت در دانش آموزان است. در عصر حاضر که تحولات سریع علمی و فناوری نیازمند نسلی خلاق و نوآور است، توجه به شیوه های آموزشی که بتوانند این مهارت حیاتی را در دانش آموزان شکوفا سازند، امری ضروری است. سیستم های آموزشی سنتی که غالبا بر انتقال یک طرفه دانش، حفظیات، و ارزیابی های استاندارد و پاسخ محور تاکید دارند، در مقابل سیستم های نوین با محوریت دانش آموز، یادگیری فعال، حل مسئله، پروژه های گروهی، و ارزیابی های چندوجهی قرار می گیرند. این پژوهش با بررسی مبانی نظری و رویکردهای عملی هر دو سیستم، به تحلیل چگونگی تاثیرگذاری آن ها بر ابعاد مختلف خلاقیت شامل سیالی، انعطاف پذیری، اصالت، و بسط می پردازد. یافته های این مطالعه نشان می دهد که سیستم های نوین با ایجاد فضایی حمایتی، تشویق به ریسک پذیری فکری، و فراهم آوردن فرصت های بیشتر برای اکتشاف و بیانگری فردی و گروهی، پتانسیل بالاتری در پرورش و شکوفایی خلاقیت دانش آموزان نسبت به سیستم های سنتی دارند. این مقایسه می تواند مبنایی برای سیاست گذاری های آموزشی و اصلاح روش های تدریس در جهت تربیت نسل آینده ای خلاق و توانمند باشد.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، سیستم آموزشی سنتی و نوین ، خلاقیت.