بررسی مسئله زیارت در ادیان

زیارت در سیره انبیاء و ائمه اطهار (ع) به ویژه فرهنگ شیعه، جایگاه و اهمیت خاصی دارد. اما این امر از سوی برخی جریان های روشنفکر نما و فرق ساختگی نظیر وهابیت مورد تخطیه قرار گرفته است. از این رو، این نوشتار در صدد بررسی جایگاه زیارت از دیدگاه ادیان و اوام گذشته تا زمان اسلام و پس از آن با روش استدلال عقلی و نقلی است تا نسبت آن با کفر و توحید به دست آید. در این مسیر شناخت اهداف و فواید زیارت از جمله الگوگیری از بزرگان، تکریم و پاسداری از آرمان های آنان، کسب آرامش روحی و معنوی، ایجاد روحیه لمباقت، افزایش ایمان و آخرت، شناخت ائمه (ع) از طریق متون برخی از زیارات معروف و مهمتر از همه، شفاعت، ضروری به نظر می رسد. البته واضح است که زیارت نیز مانند هر عمل عبادی دیگر، آفاتی دارد که باید جستجو و برطرف شود. با تفحص در مفاهیم، آداب و جمالات زیارات معروف استنباط می شود که هیچ کدام از آنها دلیل بر شرک نیست و زیارت در راستای توحیدی شمدن زائر عمل می کند. در روایات، زیارت با شرط معرفت حق امام "عارفا بحقه" زیارت خداوند محسوب می شود؛ بنابراین، زیارت اولیای الهی در مسیر لقاء الله است.

کلیدواژه ها:

تاریخ ، زائر ، زیارت ، شفاعت ، مقابر