مقایسه روش های سنتی و فناوری محور در پرورش تفکر واگرا و خلاقیت

این پژوهش با هدف مقایسه تطبیقی روش های سنتی و فناوری محور در پرورش تفکر واگرا و خلاقیت در فرایند یاددهی-یادگیری انجام شده است. در دنیای امروز که نوآوری و خلاقیت به عنوان مهارت های اساسی قرن ۲۱ شناخته می شوند، نظام های آموزشی در تلاش برای یافتن موثرترین روش های پرورش این توانایی ها هستند. این پژوهش با استفاده از روش مرور نظام مند و تحلیل محتوای کیفی، ۸۷ مطالعه منتشر شده بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۴ را بررسی کرده است. یافته ها نشان می دهد روش های سنتی مانند بارش فکری، حل مسئله خلاق و بازی های فکری همچنان تاثیر قابل توجهی در پرورش تفکر واگرا دارند، اما محدودیت هایی از جمله وابستگی به مهارت معلم و زمان بر بودن را نیز شامل می شوند. از سوی دیگر، روش های فناوری محور مانند واقعیت مجازی، بازی های دیجیتال و ابزارهای همکاری برخط، فرصت های جدیدی برای تقویت خلاقیت ایجاد کرده اند که با انعطاف پذیری، امکان شخصی سازی و ایجاد محیط های شبیه سازی شده متمایز می شوند. با این حال، چالش هایی همچون شکاف دیجیتالی، وابستگی فناورانه و نیاز به زیرساخت های فنی مناسب را به همراه دارند. نتایج پژوهش همچنین نشان می دهد رویکرد ترکیبی که از نقاط قوت هر دو روش بهره می برد، می تواند موثرترین راهبرد در پرورش تفکر واگرا و خلاقیت باشد. این مقاله با ارائه چارچوبی یکپارچه برای بهره گیری از روش های سنتی و فناوری محور، به سیاست گذاران و مربیان در طراحی محیط های یادگیری خلاق کمک می کند.

کلیدواژه ها:

تفکر واگرا ، خلاقیت ، روش های آموزش سنتی ، فناوری آموزشی ، نوآوری ، یادگیری دیجیتال ، طراحی آموزشی