بررسی جایگاه تربیت اجتماعی در فعالیت ها و برنامه های مربیان پرورشی مدارس

این پژوهش باهدف بررسی جایگاه تربیت اجتماعی در فعالیت های مربیان پرورشی مدارس گناباد انجام شد. مطالعه حاضر از نوع توصیفی - پیمایشی با رویکرد ترکیبی (کمی و کیفی) بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ اجرا شد. جامعه آماری شامل کلیه مربیان پرورشی، دانش آموزان و مدیران مدارس متوسطه گناباد بود که با روش های تمام شمار، خوشه ای و هدفمند نمونه گیری شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه محقق ساخته، مصاحبه نیمه ساختاریافته، مشاهده و بررسی اسناد بود.یافته ها نشان داد میانگین توجه به تربیت اجتماعی در برنامه های پرورشی ۳.۲ از ۵ بود که حاکی از وضعیت متوسط است. بالاترین امتیاز مربوط به مولفه مهارت های ارتباطی (۳.۸) و پایین ترین امتیاز مربوط به مشارکت اجتماعی (۲.۶) بود. تحلیل کیفی داده ها سه مضمون اصلی را آشکار کرد: موانع اجرایی کمبود زمان و امکانات، عوامل تسهیل کننده حمایت مدیران و روحیه مشارکتی دانش آموزان و ویژگی های بومی موثر ظرفیت های مذهبی و فرهنگی منطقه.نتایج نشان دهنده شکاف بین برنامه های مصوب و اجراشده، تاثیر مثبت تجربه مربیان و نقش کلیدی مدیران در موفقیت برنامه ها بود. این پژوهش الگوی بومی سازی شده ای برای تربیت اجتماعی متناسب با ویژگی های منطقه گناباد پیشنهاد می کند که بر استفاده از ظرفیت های محلی، افزایش مشارکت جامعه محلی و بهبود برنامه ریزی فعالیت ها تاکید دارد. یافته های این مطالعه می تواند برای مسئولان آموزشی، مربیان پرورشی و پژوهشگران حوزه تعلیم و تربیت مفید باشد.

کلیدواژه ها:

تربیت اجتماعی ، مربیان پرورشی ، برنامه های پرورشی ، مدارس گناباد ، پژوهش ترکیبی