کارکردهای اجتماعی نظام آموزش وپرورش در کاهش آسیب های اجتماعی دانش آموزان

آسیب های اجتماعی در میان دانش آموزان یکی از چالش های جدی است که سلامت روانی، تحصیلی و آینده آنان را تهدید می کند. نظام تعلیم و تربیت به عنوان یکی از مهم ترین نهادهای اجتماعی، نقش بسزایی در رشد و پرورش دانش آموزان دارد و فراتر از کارکرد صرفا آکادمیک، دارای کارکردهای اجتماعی حیاتی است که می تواند در پیشگیری و کاهش این آسیب ها موثر واقع شود. این مقاله مروری با هدف بررسی و تبیین کارکردهای اجتماعی نظام تعلیم و تربیت در کاهش آسیب های اجتماعی دانش آموزان انجام شده است. روش پژوهش حاضر از نوع مروری تحلیلی است که با استفاده از منابع علمی مرتبط با موضوع، به بررسی نقش مدرسه و محیط های آموزشی در فرآیندهای اجتماعی شدن، توسعه مهارت های زندگی، ایجاد محیط های حامی، شناسایی زودهنگام مشکلات و همکاری با سایر نهادها پرداخته است. نتایج مرور نشان می دهد که نظام تعلیم و تربیت با ایجاد ارتباطات سالم بین دانش آموزان، معلمان و والدین، آموزش مهارت های اجتماعی و هیجانی، فراهم آوردن فضایی امن و حمایتی، شناسایی دانش آموزان در معرض خطر و ارائه خدمات مشاوره ای می تواند به طور قابل توجهی از بروز و گسترش آسیب هایی نظیر قلدری، مصرف مواد، رفتارهای پرخطر، انزوای اجتماعی و افت تحصیلی مرتبط با مسائل اجتماعی پیشگیری کند. این کارکردها نه تنها به سلامت فردی دانش آموزان کمک می کنند، بلکه منجر به ایجاد یک جامعه مدرسه ای سالم تر و در نهایت جامعه ای ایمن تر می شوند. لذا، توجه به تقویت و توسعه کارکردهای اجتماعی مدارس، یک راهبرد کلیدی برای کاهش آسیب های اجتماعی در نسل جوان است.

کلیدواژه ها:

نظام تعلیم و تربیت ، کارکردهای اجتماعی ، آسیب های اجتماعی ، دانش آموزان ، کاهش آسیب