بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی و اختلال شخصیت مرزی(BPD)

اختلال شخصیت مرزی (BPD) یکی از چالش برانگیزترین اختلالات در روان شناسی بالینی است که با بی ثباتی هیجانی، روابط ناپایدار، اختلال در هویت و رفتارهای تکانشی شناخته می شود. پژوهش های جدید نشان می دهند که سبک های دلبستگی در دوران کودکی و نوجوانی می توانند زمینه ساز بروز این اختلال در بزرگسالی باشند. این مطالعه با روش مروری انجام شده و هدف آن بررسی و تحلیل یافته های نظری و تجربی درباره رابطه میان سبک های دلبستگی (ایمن، اجتنابی، دوسوگرا و آشفته) با ویژگی های اختلال شخصیت مرزی است. منابع علمی مرتبط از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۳ از پایگاه های معتبر داخلی و بین المللی گردآوری و تحلیل شدند. نتایج بررسی ها نشان می دهد که سبک های دلبستگی ناایمن، به ویژه سبک آشفته و دوسوگرا، ارتباط معناداری با شدت بالاتر نشانه های مرزی دارند؛ در حالی که سبک دلبستگی ایمن نقش محافظتی در برابر شکل گیری این اختلال ایفا می کند. همچنین برخی مطالعات نشان داده اند که سبک اجتنابی بیشتر با بی ثباتی در روابط و اجتناب هیجانی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در ارتباط است. یافته های این پژوهش بر اهمیت شناسایی سبک دلبستگی افراد در فرایندهای ارزیابی، پیشگیری و درمان اختلال شخصیت مرزی تاکید دارد و می تواند مبنایی برای توسعه مداخلات مبتنی بر دلبستگی در روان درمانی باشد.