آموزش تلفیقی ( حضوری و آنلاین) و تاثیر آن بر یادگیری تعامل دانش آموزان

با گسترش فناوری های نوین و تحولات آموزشی ناشی از شرایط جهانی، به ویژه در دوران پساکرونا، رویکرد آموزش تلفیقی که ترکیبی از آموزش حضوری و آنلاین است، به عنوان یک مدل نوین در نظام های آموزشی مورد توجه قرار گرفته است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش تلفیقی بر میزان یادگیری و تعامل دانش آموزان در مقایسه با روش های سنتی آموزشی است. در این مطالعه، از روش تحقیق توصیفی – تحلیلی بهره گرفته شده و جامعه آماری شامل ۱۲۰ دانش آموز دوره متوسطه اول از سه مدرسه در شهر تهران بوده که به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه استاندارد تعاملات آموزشی و آزمون پیشرفت تحصیلی در دو مرحله قبل و بعد از اجرای دوره آموزش تلفیقی بوده است. نتایج حاصل از تحلیل آماری داده ها نشان می دهد که آموزش تلفیقی تاثیر مثبت معناداری بر افزایش سطح یادگیری مفاهیم درسی داشته و موجب تقویت تعاملات میان فردی و گروهی دانش آموزان در محیط های آموزشی شده است. همچنین، دانش آموزان در محیط تلفیقی، به واسطه انعطاف پذیری زمانی و دسترسی به منابع چندرسانه ای، مشارکت فعال تری در فرآیند یادگیری داشته اند. یافته ها نشان می دهد که ترکیب مناسب آموزش حضوری با آموزش آنلاین می تواند نه تنها محدودیت های هر یک از این روش ها را کاهش دهد، بلکه از طریق ایجاد بسترهای مشارکتی، حس مسئولیت پذیری و خودتنظیمی در یادگیرندگان را تقویت کند. در پایان، پیشنهاد می شود که سیاست گذاران آموزشی با توسعه زیرساخت های فناوری و طراحی برنامه های درسی متناسب با این رویکرد، زمینه بهره مندی گسترده تر از آموزش تلفیقی را فراهم سازند.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: آموزش تلفیقی ، یادگیری ترکیبی ، تعامل دانش آموز ، آموزش آنلاین ، آموزش حضوری ، فناوری آموزشی ، نظام آموزشی ایران.