رویکردهای مبتنی بر بازی و نقش آنها در مشارکت دانش آموزان ابتدایی

مشارکت دانش آموزان در فرآیند یادگیری، به ویژه در مقطع ابتدایی که پایه و اساس تحصیلات آینده را شکل می دهد، از اهمیت حیاتی برخوردار است. روش های سنتی تدریس گاهی در برانگیختن انگیزه و حفظ توجه دانش آموزان خردسال با چالش مواجه می شوند. در سال های اخیر، رویکردهای مبتنی بر بازی به عنوان راهکاری موثر برای افزایش جذابیت آموزش و تعمیق یادگیری مطرح شده اند. این مقاله مروری جامع، به بررسی ماهیت رویکردهای مبتنی بر بازی و نقش تعیین کننده آن ها در بهبود سطوح مشارکت دانش آموزان در دوره ابتدایی می پردازد. ما ابتدا تعاریف و مبانی نظری مرتبط با بازی، یادگیری مبتنی بر بازی، و مفهوم مشارکت دانش آموز را تشریح می کنیم. سپس، به طور عمیق به بررسی نظریه های یادگیری که زیربنای اثربخشی رویکردهای مبتنی بر بازی هستند، می پردازیم و چگونگی ارتباط آن ها با افزایش ابعاد رفتاری، هیجانی و شناختی مشارکت را تبیین می کنیم. بخش قابل توجهی از مقاله به کاربردهای عملی این رویکردها در کلاس های درس ابتدایی اختصاص دارد، شامل انواع بازی های مورد استفاده، راهبردهای پیاده سازی موثر، نقش معلم، و نحوه ارزیابی یادگیری در محیط های مبتنی بر بازی. یافته های پژوهش های مختلف نشان می دهد که بازی می تواند به طور قابل توجهی انگیزه درونی دانش آموزان را افزایش داده، تجربه جریان (فلو) را در آن ها ایجاد کند، و محیطی امن و جذاب برای آزمایش، خطا و یادگیری فعال فراهم آورد. چالش های احتمالی در پیاده سازی نیز مورد بحث قرار می گیرند. نتیجه گیری بر پتانسیل بالای رویکردهای مبتنی بر بازی در تحول آموزش ابتدایی و ضرورت توجه بیشتر به طراحی آموزشی مبتنی بر اصول بازی برای ارتقاء مشارکت فراگیر تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

رویکردهای مبتنی بر بازی ، یادگیری مبتنی بر بازی ، مشارکت دانش آموز ، آموزش ابتدایی ، بازی آموزشی