مدل کنترل راهبردی صنعت نیروگاهی

پژوهش حاضر با مرور مطالعات پیشین در حوزه کنترل راهبردی و شناسایی شکاف های پژوهشی، درصدد توسعه مدلی جامع و بومی برای کنترل راهبردی در صنعت نیروگاهی است. این مدل، بر اساس چارچوب نظری سایمونز و اصول پایه ای آن طراحی شده و با به روزرسانی و اضافه کردن مولفه های جدید، به نحوی گسترش یافته که بتواند به نیازها و چالش های ویژه صنعت نیروگاهی پاسخ دهد. در این راستا، هدف پژوهش نه تنها تکمیل مدل سایمونز بلکه پرداختن به محدودیت ها و کاستی های موجود در ادبیات پیشین است تا چارچوبی جامع تر، با قابلیت پوشش بیشتر مولفه های مختلف کنترل راهبردی در صنعت نیروگاهی، ارائه دهد. به طوری که مولفه های سیزده گانه کنترل بینشی، کنترل فرهنگی، کنترل رهبری، کنترل سیاسی، کنترل مفروضات استراتژی، کنترل ساختاری، کنترل ذینفعان برون سازمانی، کنترل آینده محور،کنترل فرایندی، کنترل شخص ثالث، کنترل منابع، کنترل پروژه، و کنترل اجرای استراتژی ها در این پژوهش به عنوان مولفه های کنترل راهبردی در صنعت نیروگاهی شناسایی شدند. علاوه بر این، تلاش شده مدل ارائه شده به گونه ای طراحی شود که بتواند به عنوان ابزاری کاربردی برای مدیران و تصمیم گیران این حوزه به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

کنترل راهبردی ، صنعت نیروگاهی ، مدل سایمونز