شایسته گزینی در منابع انسانی در آموزش و پرورش

شایسته گزینی در منابع انسانی به ویژه در نهادهای آموزشی، یکی از مولفه های بنیادین در بهبود کارایی نظام آموزش و پرورش و ارتقاء کیفیت خدمات آموزشی به شمار می آید. این مقاله با هدف بررسی ابعاد مفهومی، چالش های اجرایی و راهکارهای ارتقاء نظام شایسته گزینی در ساختار منابع انسانی آموزش و پرورش تدوین شده است. روش تحقیق به کاررفته در این مطالعه، تحلیلی-توصیفی و مبتنی بر مرور نظام مند منابع کتابخانه ای، اسناد پژوهشی و مقالات معتبر داخلی و خارجی است. یافته ها نشان می دهد که یکی از مهم ترین موانع تحقق شایسته گزینی، نبود سازوکارهای شفاف برای ارزیابی صلاحیت ها، سلطه نگاه غیرحرفه ای در فرآیندهای انتصاب و ضعف در بهره گیری از فناوری های نوین برای انتخاب نیروهای انسانی است. در مقابل، استقرار نظام ارزیابی عملکرد مبتنی بر شایستگی، استفاده از ابزارهای فناوری اطلاعات، بازنگری در آیین نامه های استخدام و ارتقاء و همچنین ارتقای فرهنگ سازمانی بر اساس شایسته سالاری از جمله راهکارهای پیشنهادی برای تقویت این فرآیند به شمار می روند. این مقاله بر ضرورت ایجاد زیرساخت های نهادی برای نهادینه سازی شایسته گزینی در آموزش و پرورش به عنوان بستری برای توسعه پایدار تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

شایسته گزینی ، منابع انسانی ، آموزش و پرورش ، ارزیابی ، شایستگی ، سیاست گذاری آموزشی