ارتباطات بین فرهنگی و حقوق اقلیت ها

تکوین و شناسایی اقلیتهای فرهنگی چهارگانه (مذهبی، قومی، زبانی و ملی) در روابط و حقوق بین الملل حدود پنج قرن طول کشید. علیرغم این پروسه طولانی، شناسایی حقوق سنتی اقلیتها (حقوق فرهنگ ی، مذهبی و زبانی) در حقوق بینالملل معاصر که برای اولین بار در ماده ۲۷ میثاق بینالمللی حقوق مدن ی وسیاسی (۱۹۶۶ ) انجام شد، به دلیل رویکرد سیاسی کشورها، محدود و با زبان سلبی صورت گرفت اما با توسعه نظریه چندفرهنگگرایی در دهههای هشتاد و نود میلادی و تاثیر آموزههای آن بر اعلامی ه ۱۹۹۲ اقلیتها، حقوق اقلیت- ها دچار تحول شد. این مقاله باهدف بررسی تاثیر نظریه چندفرهنگ گرایی بر توسعه حقوق اقلیت ها در حقوق بین الملل، در پی پاسخ به ای ن پرسش است که آموزه ها ی نظریه چندفرهنگ گرایی چگونه و چه تاثیری بر حقوق اقلیت ها و توسعه آن در حقوق بینالملل گذاشته است؟ فرضیه نوشتار آن است که تصویب اعلامیه ۱۹۹۲ اقلیت ها، تحت تاث یر آموزه ها ی چندفرهنگ گرایی صورت گرفته و این اعلامیه نیز، دایره حقوق اقلیتها را به فراتر از حقوق سنتی فرهنگی، مذهبی و زبان ی توسعه داده است .

کلیدواژه ها:

روابط عمومی ، بحران ، روابط عمومی دیجیتال ،