بررسی تاثیر استفاده از ادبیات بومی و محلی در تقویت هویت فرهنگی و علاقه به مطالعه در دانش آموزان

در جهان امروز که هویت های فرهنگی به واسطه ی جهانی سازی و یکسان سازی فرهنگی بیش از پیش در معرض تهدید قرار گرفته اند، توجه به عناصر فرهنگی بومی و محلی در نظام های آموزشی، به ویژه در مقطع کودکی و نوجوانی، اهمیتی دوچندان یافته است. ادبیات بومی و محلی، به عنوان بازتابی از زبان، ارزش ها، افسانه ها، آداب و رسوم و سبک زندگی مردم هر منطقه، می تواند ابزاری توانمند برای تقویت هویت فرهنگی و افزایش علاقه به مطالعه در میان دانش آموزان باشد. این مقاله با رویکردی مروری به بررسی یافته های پژوهش های داخلی و بین المللی می پردازد که تاثیر استفاده از ادبیات بومی در برنامه های درسی مدارس را بر دو متغیر اصلی یعنی «هویت فرهنگی» و «علاقه به مطالعه» مورد تحلیل قرار داده اند.نتایج بررسی ها نشان می دهد که ادبیات محلی به واسطه ی نزدیکی عاطفی، زبانی و معنایی با دانش آموزان، موجب افزایش حس تعلق به جامعه، تقویت خودباوری فرهنگی و در نتیجه بالا رفتن تمایل آنان به خواندن و مطالعه می شود. همچنین، استفاده از داستان ها، افسانه ها، شعرها و روایت های محلی در متون درسی می تواند تجربه ی یادگیری را برای دانش آموزان معنادارتر و جذاب تر کند. در پایان، مقاله پیشنهاد می کند که با بهره گیری هدفمند از ادبیات بومی در کتاب های درسی و فعالیت های فوق برنامه، می توان مسیر رشد هویتی و انگیزه ی مطالعاتی دانش آموزان را تقویت کرد و در عین حال به حفظ تنوع فرهنگی و زبان های محلی نیز یاری رساند.

کلیدواژه ها:

ادبیات بومی ، هویت فرهنگی ، علاقه به مطالعه ، آموزش و پرورش ، فرهنگ محلی ، کتاب های درسی ، دانش آموزان