ارزیابی دو روش ریز مقیاس نماییSDSM و اصلاح اریبی در برآورد تغییرات حداکثر و حداقل دما (مطالعه موردی: ایستگاه هواشناسی بشرویه)

تغییر الگوی بارش در کنار تغییرات دمایی از جمله مهمترین تغییرات تغییر اقلیم به شمار می آید. اولین گام در مطالعات تغییر اقلیم برآورد چشم انداز داده های اقلیمی و هیدرولوژیکی نظیر دما و بارش دردوره آینده (سناریوهای اقلیمی) می باشد که برای این امراز مناسب ترین ابزارها می توان به خروجی مدل های اقلیمی GCM اشاره نمود. در پژوهش حاضر از مدل بزرگ مقیاس کانادا(CanESM۵) حاصل از گزارش ششم هیئت بین المللی تغییر اقلیم (IPCC) و دو روش ریز مقیاس نمایی آماری SDSM و اصلاح اریبی (BSCD) به منظور ریز مقیاس نمایی حداقل و حداکثر دما برای پیش آگاهی از میزان تغییرات این پارامتر ها تحت دو سناریوی SSP۲.۴۵ و SSP۵.۸۵ برای دوره ۲۰۵۵-۲۰۲۵ استفاده شده است. نتایج نشان داد مدل SDSM عملکرد بهتری نسبت به روش BCSD در شبیه سازی دماهای حداقل و حداکثر دارد. مقایسه تغییرات سالانه حداقل و حداکثردما نشان داد که حداقل دمای سالانه دردوره آتی تحت هردوسناری ونسبت به دوره پایه (۲۰۲۰-۱۹۹۰) افزایش می یابد. همچنین دمای حداکثر و میانگین حداقل دمای ماهانه در تمام ماهها در بیشتر سال ها در دوره آتی نسبت به دوره پایه افزایش می یابد. ،همچنین تغییرات میانگین حداکثر دمای ماهانه همه ماه ها به استثنای ماه های آوریل، سپتامبرو نوامبر به صورت افزایشی می باشد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: ریزمقیاس نمایی ، SDSM ، BCSD ، سناریوی انتشار ، گزارش ششم تغییر اقلیم