تاثیر استراتژی آموزش معکوس و مهارت های تدریس بر عملکرد تحصیلی با توجه به نقش میانجی خودپنداره تحصیلی و خلاقیت دانشجویان دانشکده های هنرهای زیبا استان بغداد

هدف این تحقیق بررسی تاثیر استراتژی آموزش معکوس و مهارت های تدریس بر عملکرد تحصیلی با توجه به نقش میانجی خودپنداره تحصیلی و خلاقیت (مورد مطالعه: دانشجویان دانشکده های هنرهای زیبا استان بغداد) می باشد. تحقیق حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی همبستگی با رویکرد تحلیل مسیر می باشد. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشکده های هنرهای زیبا استان بغداد به تعداد ۲۷۵ نفر می باشد، که با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۱۶۵ نفر از آنان با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها ی پژوهش، از پنج پرسشنامه استاندارد آموزش معکوس از برگمن و سامز (۲۰۱۳)، مهارت تدریس از رجبی(۱۳۸۵)، خودپنداره تحصیلی چن و تامپسون (۲۰۰۴)، خلاقیت از تورنس، عملکرد تحصیلی از پرسشنامه فام و تیلور (۱۹۹۹) استفاده شد، روایی صوری و محتوایی پرسشنامه به تایید رسید و پایایی ابزار با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ در یک بررسی مقدماتی برای پرسشنامه آموزش معکوس ۷۸/۰، مهارت تدریس۸۳/۰، خودپنداره تحصیلی۸۹/۰، خلاقیت۹۱/۰، عملکرد تحصیلی۸۲/۰ مورد تایید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده با استفاده از تحلیل ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر در نرم افزارهای آماری SPSS و Lisrel صورت گرفت. نتایج نشان داد که تاثیر آموزش معکوس و مهارت های تدریس بر عملکرد تحصیلی دانشجویان مثبت و معنی دار بود. همچنین مشخص شد که نقش میانجی خودپنداره تحصیلی و خلاقیت در تاثیر گذاری آموزش معکوس و مهارت های تدریس بر عملکرد تحصیلی دانشجویان مثبت و معنی دار بود.

کلیدواژه ها:

آموزش معکوس ، مهارت های تدریس ، خودپنداره تحصیلی ، خلاقیت ، عملکرد تحصیلی ، دانشجویان