بررسی اثرات تمرین تناوبی شدید بر سازگاری های دستگاه قلبی-تنفسی و توان بی هوازی بازیکنان دختر کانوپولو

مقدمه: بررسی اثرات شش هفته تمرین تناوبی شدید بر شاخص های قلبی تنفسی و توان بی هوازی بازیکنان نیمه حرفه ای کانوپولو.روش ها: ۱۶ بازیکن نیمه حرفه ای زن با میانگین سنی ۵/۴ ± ۲۶ سال به صورت داوطلب دراین پژوهش شرکت کردند. پس از سنجش اوج و میانگین توان بی هوازی با استفاده از دستگاه وینگیت بالاتنه ، آزمودنی ها به صورت تصادفی به ۲ گروه(HIIT) (شش هفته تمرین تناوبی شدید با الگوی پاروزنی توسط دستگاه ارگومتر کایاک با شدت معادل ۱۰۰ درصد اکسیژن مصرفی اوج، سه جلسه در هفته با شش تکرار در هر جلسه، و مدت هر تکرار معادل ۶۰، ۷۰، ۷۵، ۷۵، ۷۵، ۷۰، ۶۰ درصد مدت زمان توانایی تحمل در سرعت معادل اکسیژن مصرفی اوج) و گروه کنترل، تقسیم شدند. از آزمون شاپیرو-ویلک برای بررسی نرمال بودن و جهت برابری واریانس ها از آزمون لون و برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس دو فاکتوری مختلط (۲×۲)استفاده شد. اثر تعاملی توسط آزمون تعقیبی توکی سنجیده شد. نتایج: نتایج افزایش معنی داری در اکسیژن مصرفی اوج، سرعت در اکسیژن مصرفی اوج، نبض اکسیژن ، تهویه بیشینه، تواتر تنفسی، اوج برونده توان، میانگین برونده توان را در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل نشان داد (۰۵/۰ < p) .نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که یک دوره تمرین تناوبی شدید شش هفته ای با استفاده از ارگومتر شبیه ساز پاروزنی کایاک می تواند موجب بهبود سازگاری های قلبی-تنفسی و توان بی هوازی در قایقرانان نیمه حرفه ای زن در رشته کانوپولو شود.

کلیدواژه ها:

اکسیژن مصرفی ، پارو زنی ، توان هوازی ، تمرینات تخصصی