بررسی ضرورت بکارگیری ابزار دیجیتال در یادگیری درس ادبیات فارسی

با گسترش فناوری های دیجیتال، نظام آموزشی با تحولات چشم گیری روبه رو شده است. این مقاله مروری با هدف بررسی ضرورت به کارگیری ابزارهای دیجیتال در یادگیری درس ادبیات فارسی انجام شده است. ادبیات فارسی به عنوان یکی از دروس پایه در نظام آموزشی ایران، همواره با چالش هایی مانند کاهش انگیزه دانش آموزان، روش های سنتی تدریس و محدودیت منابع تعاملی مواجه بوده است. در این پژوهش، با بررسی مطالعات پیشین، مزایای استفاده از ابزارهای دیجیتال (مانند نرم افزارهای آموزشی، پلتفرم های تعاملی، واقعیت مجازی و بازی های یادگیری) در افزایش تعامل، درک عمیق تر مفاهیم ادبی و تقویت خلاقیت دانش آموزان تحلیل شده است. همچنین، چالش های احتمالی مانند دسترسی نابرابر به فناوری، مقاومت معلمان در برابر تغییر و نیاز به بازنگری در محتوای آموزشی مورد بحث قرار گرفته است. یافته ها نشان می دهد که ادغام هوشمندانه ابزارهای دیجیتال با روش های تدریس سنتی می تواند بهبود کیفیت آموزش ادبیات فارسی، جذابیت فرآیند یادگیری و توسعه مهارت های چندبعدی دانش آموزان را به همراه داشته باشد. این مقاله با ارائه راهکارهای عملی، بر لزوم برنامه ریزی سیستمی برای به کارگیری فناوری در آموزش ادبیات تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

ابزارهای دیجیتال ، یادگیری ادبیات فارسی ، فناوری آموزشی ، آموزش تعاملی ، تحول روش های تدریس