کمک به دانش آموزان کمرو:راهکارهای معلمان والدین برای افزایش مشارکت کلاسی

در نظام های آموزشی امروزی، یکی از چالش های جدی برای معلمان و والدین، برخورد با دانش آموزان کمرو و افزایش مشارکت آن ها در فعالیت های کلاسی است. کمرویی، به عنوان یک ویژگی شخصیتی یا اختلال رفتاری، می تواند تاثیرات منفی جدی بر رشد تحصیلی، اجتماعی و روانی دانش آموزان داشته باشد. این مقاله با هدف بررسی راهکارهای علمی، عملی و قابل اجرا برای کمک به این گروه از دانش آموزان نگاشته شده است. در این مقاله، ابتدا به تعریف کمرویی و ابعاد آن پرداخته شده و سپس عوامل موثر در شکل گیری این ویژگی شخصیتی مورد تحلیل قرار گرفته اند. در ادامه، با بررسی پیشینه های پژوهشی داخلی و خارجی، شواهد علمی متعددی ارائه شده که نقش کلیدی معلمان و والدین را در بهبود وضعیت این دانش آموزان نشان می دهد. یافته های این پژوهش، حاصل تحلیل داده های میدانی از مدارس ابتدایی و متوسطه اول در مناطق شهری و نیمه شهری ایران است و راهکارهایی مانند استفاده از روش های تدریس فعال، برقراری ارتباط عاطفی مثبت، طراحی فعالیت های گروهی هدفمند، و همکاری موثر بین خانه و مدرسه را پیشنهاد می دهد. در نهایت، این مقاله نتیجه می گیرد که با شناخت عمیق تر از کمرویی و استفاده از راهبردهای مناسب، می توان به طور موثری زمینه مشارکت بیشتر این دانش آموزان در محیط کلاس را فراهم کرد. این مطالعه از منظر روانشناسی تربیتی، جامعه شناسی آموزش و علوم رفتاری قابل بررسی بوده و به مخاطبانی همچون معلمان، مشاوران مدرسه، والدین، و سیاست گذاران آموزشی توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

کمرویی ، دانش آموزان ، مشارکت کلاسی ، معلم ، والدین ، راهکار تربیتی ، آموزش ، اضطراب اجتماعی ، محیط یادگیری ، خودکارآمدی اجتماعی