اهمیت و نقش بازی در فرایند یادگیری ، پیشرفت و انگیزه دانش آموزان

بازی به عنوان یکی از ابزارهای مهم تربیتی و آموزشی، نقش بنیادینی در رشد شناختی، هیجانی، اجتماعی و حرکتی کودکان ایفا می کند. در سال های اخیر، پژوهشگران و مربیان آموزشی به اهمیت بازی به عنوان یک روش یاددهی-یادگیری موثر توجه ویژه ای نشان داده اند. بازی نه تنها ابزاری برای سرگرمی و تخلیه هیجانی دانش آموزان است، بلکه بستری غنی برای یادگیری مفاهیم پیچیده، تقویت تفکر انتقادی، خلاقیت، همکاری و حل مسئله فراهم می آورد. مطالعات متعدد نشان می دهند که یادگیری مبتنی بر بازی می تواند انگیزه درونی دانش آموزان را افزایش دهد و آن ها را به مشارکت فعال تر در فرایند یادگیری سوق دهد.در محیط های آموزشی که بازی به صورت هدفمند و با رویکردهای علمی طراحی می شود، دانش آموزان فرصت می یابند تا از طریق تجربه، تعامل، آزمون و خطا، دانش را درونی سازی کنند و مفاهیم انتزاعی را در قالب فعالیت های ملموس درک نمایند. بازی های آموزشی می توانند به ویژه در دوره ابتدایی و پیش دبستانی، به عنوان جایگزینی برای روش های سنتی و ایستا عمل کرده و باعث ارتقای کیفی یادگیری شوند. همچنین، بازی بستری برای توسعه مهارت های بین فردی، افزایش خودکارآمدی، و شکل گیری نگرش های مثبت نسبت به مدرسه فراهم می کند.نتایج پژوهش ها حاکی از آن است که استفاده هدفمند از بازی در کلاس درس، می تواند اثربخشی تدریس را افزایش داده و مشارکت معلمان و دانش آموزان را در یک فرآیند تعاملی و معنادار تقویت کند. از این رو، بازنگری در روش های آموزشی و گنجاندن بازی در فرآیندهای رسمی آموزش، می تواند زمینه ساز تحول در نظام تعلیم و تربیت و بسترساز یادگیری پایدار، عمیق و لذت بخش برای دانش آموزان باشد.

کلیدواژه ها:

بازی آموزشی ، یادگیری فعال ، انگیزه تحصیلی ، رشد شناختی ، مهارت های اجتماعی ، یادگیری مبتنی بر بازی ، خودکارآمدی ، آموزش ابتدایی ، یادگیری لذت بخش ، تعامل آموزشی.