تحلیل ساختاری داستان «الشمس للصغار» زکریا تامر بر اساس نظریه ولادیمیر پراپ

روایت شناسی رویکردی نوین و ساختارگرا در مطالعه ادبیات داستانی است و در پی یافتن دستور زبان داستان، کشف زبان روایت، نظام حاکم بر انواع روایی و ساختار آن ها است. ولادیمیر پراپ، مردم شناس صورت گرای روس، با مطالعه ریخت شناسانه قصه های پریان روسی در سال ۱۹۲۸، آغازگر روایت شناسی نوین بود. او الگوی حاکم بر این قصه ها را استخراج کرد و نشان داد قصه های پریان، به رغم تکثر و تنوع ظاهری، ازنظر انواع قهرمانان و عملکرد آن ها، دارای نوعی وحدت و همانندی است؛ به گونه ای که تعداد عملکردها محدود، توالی آن ها مشابه و ساختار این قصه ها یکسان است. در این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی، داستان «الشمس للصغار» زکریا تامر با هدف ارزیابی کارآیی و قابلیت الگوی پراپ در تحلیل ریخت شناسانه داستان، مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته است. نتایج به دست آمده با دستاوردهای پراپ همخوانی فراوانی دارد؛ به این ترتیب که نشان می دهد «الشمس للصغار» دارای ساختار واحدی است و بیانگر آن است که الگوی پراپ قابلیت تحلیل ریخت شناسانه این داستان را دارد.

کلیدواژه ها:

ریخت شناسی ، ولادیمیر پراپ ، زکریا تامر ، الشمس للصغار