بررسی اصول و روش های نوبن در طراحی الگو و دوخت لباس کودک

لباس کودک به عنوان یکی از مهم ترین عناصر محیطی تاثیرگذار بر رشد جسمی، روانی و اجتماعی کودکان، نیازمند طراحی تخصصی، ایمن، زیباشناسانه و سازگار با ویژگی های رشدی کودک است. طراحی لباس کودک امروزه دیگر صرفا محدود به زیبایی و مد نیست، بلکه ابعادی همچون ایمنی، ارگونومی، تطابق با نیازهای فرهنگی، و استفاده از فناوری های نوین در طراحی و دوخت، نقش کلیدی در آن ایفا می کنند. مقاله حاضر با رویکردی علمی-ترویجی و با هدف بررسی و معرفی اصول و روش های نوین در طراحی الگو و دوخت لباس کودک نگاشته شده است. این پژوهش به مرور و تحلیل مفاهیم اساسی همچون استفاده از فناوری های دیجیتال مانند الگوسازی سه بعدی، انتخاب پارچه های هوشمند و سازگار با پوست کودک، رعایت استانداردهای ایمنی بین المللی، و نیز توجه به سبک های بومی و فرهنگی در طراحی لباس کودک می پردازد. روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی و بر پایه مطالعات کتابخانه ای و تحلیل متون علمی انجام گرفته است. نتایج نشان می دهد که هم افزایی میان فناوری، روان شناسی کودک، فرهنگ بومی و مهندسی طراحی الگو می تواند زمینه ساز تحولی بنیادین در صنعت پوشاک کودک در ایران باشد. در پایان، راهکارهایی کاربردی برای طراحان، تولیدکنندگان و سیاست گذاران حوزه پوشاک کودک ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

لباس کودک ، طراحی الگو ، فناوری سه بعدی ، پارچه هوشمند ، ایمنی کودک ، فرهنگ بومی ، صنعت پوشاک