بررسی اثربخشی روان درمانگری کوتاه مدت آموزش خودمهارگیری در دانش آموزان

در دنیای پرشتاب و پرتنش امروز، دانش آموزان بیش از پیش با چالش های هیجانی، رفتاری و تحصیلی روبه رو هستند که بر سلامت روان و عملکرد کلی آنان تاثیرگذار است. یکی از موثرترین مهارت هایی که می تواند به کاهش آسیب های رفتاری و افزایش تاب آوری روان شناختی در دانش آموزان کمک کند، مهارت خودمهارگری است. این مقاله با رویکرد علمی-ترویجی، به بررسی اثربخشی روان درمانگری کوتاه مدت با محوریت آموزش خودمهارگری در دانش آموزان می پردازد. تحلیل های نظری و شواهد میدانی نشان می دهد که آموزش ساختارمند خودمهارگری در قالب جلسات درمانی کوتاه مدت، به بهبود کنترل هیجانات، کاهش رفتارهای پرخاشگرانه، افزایش تمرکز، ارتقای روابط بین فردی و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان منجر می شود. همچنین، این نوع مداخله به دلیل انعطاف پذیری و قابلیت اجرا در محیط مدرسه، می تواند به عنوان بخشی از برنامه های جامع آموزش مهارت های زندگی مورد بهره برداری قرار گیرد. در مجموع، نتایج بررسی ها حاکی از آن است که استفاده از روان درمانگری کوتاه مدت برای آموزش خودمهارگری، راهکاری موثر، مقرون به صرفه و کاربردی برای ارتقای سلامت روان دانش آموزان و کاهش مشکلات رفتاری آنان در محیط آموزشی محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

روان درمانگری کوتاه مدت ، خودمهارگری ، دانش آموزان ، مهارت های زندگی ، کنترل هیجانات ، رفتارهای پرخاشگرانه.