نقش بازی در فرایند یادگیری دانش آموزان ابتدایی،از نظریه تا عمل

بازی، به عنوان یکی از مهم ترین ابزارهای طبیعی یادگیری در دوران کودکی، نقش کلیدی در رشد شناختی، هیجانی، اجتماعی و جسمانی دانش آموزان ابتدایی ایفا می کند. پژوهش های تربیتی نشان می دهد که تلفیق بازی با فرایند آموزش می تواند باعث افزایش انگیزش، مشارکت فعال، خلاقیت و درک مفاهیم در دانش آموزان شود. در این مقاله، ابتدا مفاهیم نظری مربوط به بازی و یادگیری مورد بررسی قرار گرفته و سپس تاثیرات انواع مختلف بازی های آموزشی بر کیفیت یادگیری در کلاس های ابتدایی تحلیل می شود. نتایج مطالعات مروری حاکی از آن است که استفاده هدفمند از بازی در محیط های آموزشی نه تنها به یادگیری عمیق تر مفاهیم کمک می کند، بلکه سبب تقویت تعاملات اجتماعی، رشد مهارت های حل مسئله، و افزایش اعتمادبه نفس در کودکان می گردد. از این رو، بازاندیشی در طراحی برنامه های درسی با محوریت بازی و فراهم آوردن فرصت های یادگیری تعاملی، می تواند گامی موثر در جهت ارتقاء کیفیت آموزش ابتدایی باشد.

کلیدواژه ها:

بازی ، یادگیری فعال ، آموزش ابتدایی ، انگیزش تحصیلی ، رشد شناختی ، یادگیری تعاملی