مقایسه تاثیر آموزش سنتی و یادگیری مبتنی بر پروژه بر یادگیری دانش آموزان

تحولات گسترده در نظام های آموزشی و نیاز روزافزون به پرورش مهارت های قرن بیست و یکم در دانش آموزان، رویکردهای نوین آموزشی را در کانون توجه پژوهشگران و سیاست گذاران قرار داده است. یکی از این رویکردهای نوین، یادگیری مبتنی بر پروژه (PBL) است که در سال های اخیر به عنوان جایگزینی توانمند برای روش های سنتی تدریس، مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر آموزش سنتی و یادگیری مبتنی بر پروژه بر سطح یادگیری دانش آموزان انجام شده است. روش تحقیق به صورت شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش بوده و جامعه آماری آن شامل دانش آموزان پایه هشتم در یکی از مدارس متوسطه شهر تهران است. برای گردآوری داده ها، از آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته استفاده شد که روایی آن به وسیله متخصصان و پایایی آن با آلفای کرونباخ تایید گردید. گروه آزمایش طی هشت هفته در معرض آموزش مبتنی بر پروژه قرار گرفت و گروه کنترل همان مطالب را با روش سنتی فراگرفت. یافته های حاصل از تحلیل آماری نشان داد که میانگین نمرات یادگیری در گروه آموزش مبتنی بر پروژه به طور معناداری بالاتر از گروه آموزش سنتی بود. نتایج تحقیق موید آن است که PBL نه تنها موجب درک عمیق تر مفاهیم درسی می شود، بلکه با افزایش انگیزه، همکاری و مسئولیت پذیری، بستر مناسب تری برای یادگیری فعال و پایدار فراهم می آورد. در مقابل، آموزش سنتی با تاکید بر انتقال اطلاعات به صورت یک سویه و نقش منفعلانه ی دانش آموزان، کمتر می تواند به تقویت مهارت های حل مسئله، تفکر انتقادی و کار گروهی منجر شود. بر این اساس، پیشنهاد می شود که سیاست گذاران آموزشی، برنامه ریزان درسی و معلمان با بازنگری در شیوه های تدریس، زمینه بهره گیری از یادگیری مبتنی بر پروژه را در فرآیند آموزش تقویت کنند تا ضمن ارتقای کیفیت یادگیری، دانش آموزانی توانمندتر برای جامعه آینده پرورش یابند.