نقش محیط یادگیری دیجیتال در ارتقای تعاملات آموزشی میان معلم و دانش آموز

با گسترش فناوری های نوین در حوزه آموزش و یادگیری، محیط های یادگیری دیجیتال به یکی از ارکان اساسی نظام های آموزشی مدرن تبدیل شده اند. این محیط ها، با بهره گیری از ابزارهایی همچون سامانه های مدیریت یادگیری (LMS)، ویدئوکنفرانس ها، پلتفرم های تعاملی و شبکه های اجتماعی آموزشی، بستری مناسب برای تقویت ارتباط دوسویه میان معلم و دانش آموز فراهم می آورند. در گذشته، تعامل آموزشی عمدتا در قالب ارتباط چهره به چهره در کلاس های سنتی تعریف می شد، اما امروزه مرزهای زمان و مکان در فرآیند یاددهی–یادگیری تا حد زیادی کمرنگ شده است. محیط یادگیری دیجیتال نه تنها امکان بازخوردگیری سریع، مشارکت فعال، و تسهیم محتوا را فراهم می سازد، بلکه به معلمان این فرصت را می دهد تا سبک های تدریس خود را با نیازهای فردی دانش آموزان تطبیق دهند و فضایی پویا و پاسخ گو برای یادگیری شخصی سازی شده ایجاد کنند.این مقاله با رویکردی تحلیلی و توصیفی، به بررسی ابعاد گوناگون نقش محیط های یادگیری دیجیتال در بهبود کیفیت تعاملات آموزشی میان معلمان و دانش آموزان می پردازد. نتایج بررسی ها نشان می دهد که این فضاها، در صورت طراحی اصولی و با پشتیبانی مستمر فناورانه و آموزشی، می توانند احساس حضور اجتماعی، انگیزه درونی، اعتماد متقابل و مشارکت فعال را در کلاس های آنلاین افزایش دهند. همچنین، استفاده هدفمند از این فضاها می تواند زمینه ساز ارتقای مهارت های ارتباطی معلمان، توسعه حرفه ای آنان و افزایش حس تعلق دانش آموزان به فرآیند یادگیری گردد. در عین حال، موانعی نظیر شکاف دیجیتالی، ضعف سواد رسانه ای و نبود زیرساخت مناسب، چالش هایی هستند که باید با راهکارهای مبتنی بر سیاست گذاری آموزشی و سرمایه گذاری هوشمندانه بر آن ها غلبه کرد.