استفاده از روش های چندحسی برای آموزش دانش آموزان مبتلا به دیسلکسیا

دیسلکسی یا خوانش پریشی، نوعی اختلال عصبی-رشدی است که بر توانایی خواندن، رمزگشایی واژگان و پردازش زبان مکتوب تاثیر می گذارد و می تواند منجر به کاهش اعتماد به نفس، اضطراب تحصیلی و ترک تحصیل در دانش آموزان شود. در دهه های اخیر، رویکردهای چندحسی (Multisensory) به عنوان یکی از موثرترین روش های مداخله ای برای آموزش افراد مبتلا به دیسلکسی مطرح شده اند. این روش ها با فعال سازی همزمان حواس بینایی، شنوایی، لامسه و جنبشی، امکان کدگذاری عمیق تر اطلاعات را فراهم می آورند و یادگیری را پایدارتر می سازند. مقاله حاضر با رویکردی توصیفی–تحلیلی، به بررسی علمی و عملی کاربرد روش های چندحسی در بهبود مهارت های خواندن، نوشتن و درک زبان در کودکان دیسلکسیک پرداخته و نتایج پژوهش های داخلی و بین المللی را در این حوزه تحلیل کرده است. همچنین، نقش معلمان، خانواده ها و محیط آموزشی در پیاده سازی موفق این روش ها مورد توجه قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که مداخلات چندحسی نه تنها بر بهبود مهارت های خواندن تاثیر مثبت دارند، بلکه در ارتقاء انگیزه، تمرکز و خودپنداره تحصیلی دانش آموزان نیز نقش بسزایی ایفا می کنند.

کلیدواژه ها:

دیسلکسی ، روش چندحسی ، آموزش ابتدایی ، اختلال یادگیری ، رویکرد شناختی