نقش رابطه عاطفی معلم-دانش آموز در کاهش ترک تحصیل کودکان مناطق محروم

ترک تحصیل یکی از چالش های اساسی نظام های آموزشی در مناطق محروم است که تاثیرات منفی زیادی بر توسعه اجتماعی و اقتصادی این مناطق دارد. در این زمینه، رابطه عاطفی مثبت میان معلم و دانش آموز به عنوان عاملی موثر در کاهش ترک تحصیل شناخته شده است. این مقاله به بررسی تاثیر روابط عاطفی معلم-دانش آموز در کاهش ترک تحصیل کودکان مناطق محروم می پردازد. برای این منظور، تحقیق حاضر با استفاده از روش ترکیبی کیفی و کمی انجام شده است. در بخش کیفی، مصاحبه هایی با معلمان و دانش آموزان در مدارس مناطق محروم صورت گرفت تا تجربیات عاطفی آن ها و تاثیر آن ها بر رفتار تحصیلی تحلیل شود. در بخش کمی، داده های آماری ترک تحصیل در این مناطق بررسی و ارتباط آن با رابطه عاطفی مثبت میان معلم و دانش آموز ارزیابی گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد که روابط عاطفی معلم و دانش آموز تاثیر قابل توجهی در تقویت انگیزه تحصیلی، ایجاد احساس تعلق به مدرسه و کاهش ترک تحصیل دارد. این تحقیق بر لزوم توجه به ابعاد عاطفی در آموزش و پرورش مناطق محروم تاکید دارد و پیشنهاداتی برای تقویت این روابط ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

رابطه عاطفی معلم-دانش آموز ، ترک تحصیل ، مناطق محروم ، انگیزه تحصیلی ، حمایت اجتماعی