اثر تمرینات هوازی بر سطوح پروتئین سیرتوئین-۱ و شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه و هدف: چاقی با اختلال در عملکرد انسولین موجب افزایش گلوکز ناشتا در بیماران دیابتی می شود. بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر سیرتوئین-۱ و مقاومت به انسولین (HOMA-IR) در مردان دارای اضافه وزن و چاق مبتلا به دیابت نوع دو بود.مواد و روش ­ها: ۲۲ مرد چاق مبتلا به دیابت نوع دو (سن: ۴.۹±۳۵.۷ سال؛ شاخص توده بدن (BMI): ۳۰.۴۵± ۲.۳۵ کیلوگرم/متر مربع) به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت نمودند و بر اساس سطح گلوکز خون به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی ­ها در گروه تمرین در هشت هفته تمرینات هوازی با شدت ۷۰ درصد ضربان قلب بیشینه، سه جلسه در هفته و ۵۰-۴۵ دقیقه در هر جلسه شرکت کردند. خون ­گیری جهت ارزیابی فاکتورهای خون (سیرتوئین-۱، انسولین، گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین) قبل از تمرین و ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین انجام شد. داده ها با استفاده از SPSS و روش آماری آنوا (۲×۲) برای بررسی تفاوت بین گروهی و تی وابسته برای تغییرات درون گروهی مورد آنالیز قرار گرفت.یافته­ ها: یافته ها نشان داد که هشت هفته تمرین هوازی با افزایش معنی­ دار در سطح سرمی سیرتوئین-۱، کاهش معنی­ دار انسولین، HOMA-IR، گلوکز، وزن بدن و BMI در پس­ آزمون در مقایسه با پیش آزمون همراه بود (۰.۰۵>P). همچنین، در مقایسه با گروه کنترل، هشت هفته تمرین هوازی موجب افزایش معنی دار در سطح سرمی سیرتوئین-۱ و کاهش معنی دار در سطح انسولین، HOMA-IR، گلوکز، وزن بدن و BMI شد (۰.۰۵>P). همچنین ارتباط معنی داری بین تغییرات غلظت سیرتوئین-۱ با گلوکز ناشتا، وزن بدن و BMI مشاهده شد (۰.۰۵>P).بحث ونتیجه گیری: در کل نتایج تحقیق حاضر پیشنهاد می ­نماید که تمرین هوازی احتمالا از طریق افزایش در سطح پروتئین سیرتوئین-۱ موجب بهبود در مقاومت به انسولین در مردان چاق با دیابت نوع دو می­ شود.

کلیدواژه ها:

تمرین هوازی ، متابولیسم ، مقاومت به انسولین ، دیابت نوع دو ، چاقی