اثر مکمل یاری بی کربنات سدیم و دی متیل گلایسین بر پارامترهای بیوشیمیایی خون و عملکرد بی هوازی بسکتبالیست های نخبه جوان

مقدمه و هدف: سیستم انرژی غالب در رشته ورزشی بسکتبال، سیستم بی هوازی است و بازیکنان این رشته ورزشی درصد هستند تا مکمل هایی را مورد استفاده قرار دهند که به افزایش ظرفیت و توان بی هوازی آنها کمک کند. لذا، هدف از این تحقیق مقایسه اثر حاد مکمل یاری بیکربنات سدیم و دی متیل گلایسین بر پارامترهای بیوشیمیایی خون و ظرفیت عملکردی بی هوازی بسکتبالیست های نخبه جوان بود.مواد و روش­ ها: این مطالعه از نوع مطالعات نیمه تجربی و با طرح تکرارهای زمانی بود. بر همین اساس، ۱۵ بسکتبالیست نخبه سالم با میانگین سن ۰.۳۷±۱۶ سال و وزن ۲.۵۶±۷۲.۰۲  کیلوگرم به سه گروه بیکربنات سدیم، دی متیل گلایسین و دارونما تقسیم شدند. به هر سه گروه محلول ۵۰۰ میلی­ لیتری حاوی ۳۰۰ میلی­ گرم بی‎کربنات سدیم، ۴۰۰ میلی­­ گرم دی متیل گلایسین و دارونما داده شد. پیش و پس از مکمل یاری و پس از اجرای آزمون ۳۰ ثانیه ای دوچرخه وینگیت، نمونه­ های خون جمع ­آوری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‎ گیری تکراری و آزمون‎ تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری ۰.۰۵>P استفاده شد.یافته ­ها: نتایج نشان داد پس از مکمل یاری بیکربنات سدیم و دی متیل گلایسین، هر چند لاکتات خون افزایش اندکی یافته بود، بااین حال این افزایش معنادار نبود. مصرف بیکربنات سدیم، مقادیر تامپون خارج سلولی بیکربنات را به طور معناداری افزایش داد (۰.۰۵>P).بحث و نتیجه گیری: مصرف بیکربنات سدیم در بسکتبالیست های جوان می تواند به طور معناداری ظرفیت بیوشیمیایی خون را طی تمرین تناوبی شدید کوتاه مدت، افزایش دهد. هم­زمان، مصرف بیکربنات سدیم احتمالا می تواند به سبب افزایش ظرفیت تامپونی، عملکرد بی هوازی را بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

بی کربنات سدیم ، دی متیل گلایسین ، ظرفیت بی هوازی ، پارامترهای بیوشیمیایی خون