تحلیل نشانه های بصری در هنر آینه کاری ایرانی در دوره های (صفوی و قاجار) تقابل آن با سبک فرمالیسم

نشانه شناسی را علمی برای بررسی و تحلیل انواع نشانه ها، شناخت و چگونگی انتقال این مفاهیم برشمرده اند و در این میان شناخت نشانه های دیداری با اهمیت عنوان شده؛ چراکه هر تصویری با توجه به عناصر دیداری شکل می گیرد. در هنر آینه کاری به اجرای طرح های منظم و نقش های متنوع با قطعات کوچک و بزرگ آینه مورد استفاده قرار می گرفته و هنرمند آینه کار با ایجاد اشکال و طرح های منظم و اغلب هندسه وار از قطعات آینه در سطح بنا، فضایی درخشان و پرتلالو را به تصویر می کشد که حاصل آن برگرفته از انعکاس بی پایان نور در این قطعات پرشمار است. جنبش فرمالیسم یا شکل گرایی، بر این عقیده است که شکل، نظم است که برای بیان محتوای اثر هنری به کار می رود. به تعبیر دیگر، شکل روش ارائه اثر هنری است. استفاده از فرم و نقوش در یک اثر هنری و آنچه بر عینیت خارجی تاکید دارد و معانی در خود عینیت، شخص، ایده، واقع در جهان واقعی گنجانده شده و از لحاظ معنایی درخور همان وجود خارجی به شمار می آید و در آینه منعکس می شوند. در تقابل این سبک با هنر آینه کاری ایرانی در هردو زمینه ما شاهد بهره گیری از اشکال هندسی ناب گرایی، بهره گیری نور و رنگ، فرم های ساده و منظم و... که در تمامی این موارد به خصوص در هنر آینه کاری نسبت به نمادگرایی و نشانه شناسی این اشکال و نقوش هندسی که در معماری و تزئین بنا بسیار با اهمیت تلقی می شود و نیز دربه کارگیری از این مفهوم گرایی بسیار مورد استفاده قرار گرفت.