نقش سیستم های هوشمند در بهبود تصمیم گیری های آموزشی در مدارس ابتدایی

در دهه های اخیر، پیشرفت فناوری های دیجیتال و ظهور سیستم های هوشمند نقش چشمگیری در تحول فرآیندهای آموزشی ایفا کرده اند. پژوهش حاضر به بررسی نقش سیستم های هوشمند در بهبود تصمیم گیری های آموزشی در مدارس ابتدایی می پردازد. هدف اصلی این مقاله، تحلیل چگونگی تاثیر ابزارهای هوش مصنوعی و سیستم های پشتیبان تصمیم گیری در ارتقای کیفیت تصمیمات معلمان، مدیران و سیاست گذاران آموزشی است. این مطالعه با روش توصیفی-تحلیلی و با مرور ادبیات پژوهش، نمونه هایی از کاربردهای موفق سیستم های هوشمند در مدارس ابتدایی را بررسی می کند.نتایج نشان می دهد که سیستم های هوشمند می توانند از طریق تحلیل داده های آموزشی، پیش بینی عملکرد تحصیلی دانش آموزان، شناسایی نیازهای ویژه یادگیری، و ارائه پیشنهادهای شخصی سازی شده، به معلمان در اتخاذ تصمیمات دقیق تر کمک کنند. همچنین، این سیستم ها نقش مهمی در بهینه سازی فرآیندهای مدیریتی مدارس، تخصیص منابع و طراحی برنامه های آموزشی موثر ایفا می کنند. یافته ها حاکی از آن است که استفاده هوشمندانه از این فناوری ها می تواند باعث بهبود عملکرد تحصیلی، افزایش مشارکت دانش آموزان و ارتقای عدالت آموزشی شود.با این حال، چالش هایی نظیر زیرساخت های فنی، آموزش کاربران، مسائل اخلاقی و حفظ حریم خصوصی اطلاعات نیز مطرح هستند که باید در سیاست گذاری های آموزشی مدنظر قرار گیرند. در نهایت، مقاله بر اهمیت طراحی سیستم های هوشمند منطبق با نیازهای بومی مدارس و فراهم سازی شرایط لازم برای استقرار موفق آن ها تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: سیستم های هوشمند ، هوش مصنوعی ، مدارس ابتدایی ، یادگیری شخصی سازی شده ، عدالت آموزشی