اثرات هوش هیجانی بر یادگیری و تعاملات اجتماعی دانش آموزان در مدرسه

مقاله مروری حاضر به بررسی جامع اثرات هوش هیجانی بر دو حوزه کلیدی در رشد و توسعه دانش آموزان در محیط مدرسه، یعنی یادگیری و تعاملات اجتماعی، می پردازد. در دنیای امروز که پیچیدگی های شناختی و اجتماعی رو به افزایش است، توانایی دانش آموزان در شناخت، درک، مدیریت، و استفاده موثر از هیجانات خود و دیگران، به عنوان یک عامل حیاتی در موفقیت تحصیلی و سازگاری اجتماعی شناخته می شود. این پژوهش با مرور ادبیات نظری و تجربی موجود، شامل منابع فارسی و لاتین، به تبیین نقش هوش هیجانی در فرایندهای یادگیری می پردازد؛ اینکه چگونه مولفه های مختلف هوش هیجانی مانند خودآگاهی هیجانی، خودتنظیمی هیجانی، آگاهی اجتماعی (همدلی)، و مهارت های ارتباطی، بر انگیزش تحصیلی، توجه، حافظه، راهبردهای یادگیری، حل مسئله، و در نهایت پیشرفت تحصیلی تاثیر می گذارند. علاوه بر این، مقاله به تفصیل چگونگی تاثیر هوش هیجانی بر کیفیت و کمیت تعاملات اجتماعی دانش آموزان در محیط مدرسه را مورد بررسی قرار می دهد. این شامل تاثیر آن بر شکل گیری و حفظ روابط دوستانه مثبت، کاهش تعارضات، بهبود مهارت های حل اختلاف، افزایش پذیرش اجتماعی توسط همسالان، و تقویت ارتباط موثر با معلمان و کارکنان مدرسه است. هدف اصلی این مروری، فراهم آوردن یک چارچوب نظری و عملی برای درک عمیق تر اهمیت پرورش هوش هیجانی در محیط های آموزشی و ارائه شواهدی مبنی بر لزوم گنجاندن برنامه های توسعه این مهارت ها در برنامه درسی مدارس است. یافته های مرور حاکی از آن است که هوش هیجانی نه تنها مکمل هوش شناختی است، بلکه پایه ای برای یادگیری موثر و تعاملات اجتماعی سازنده فراهم می آورد و می تواند به بهبود رفاه کلی دانش آموزان در مدرسه و آینده زندگی آن ها منجر شود.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، یادگیری ، تعاملات اجتماعی ، دانش آموزان ، مدرسه