پیش بینی کننده های میل به طلاق در زوجین متعارض: نقش عوامل شخصی و ارتباطی

این پژوهش با هدف بررسی رابطه عوامل شخصی و ارتباطی با میل به طلاق در زوجین متعارض انجام شد. شرکت کنندگان ۲۰۰ زوج متعارض بودند که در نیمه اول سال ۱۴۰۳ به مراکز مشاوره شهرستان ایذه مراجعه کرده بودند. همه آنها پرسشنامه میل به طلاق (روزلت، و همکاران، ۱۹۸۶)، پرسشنامه مهارت های ارتباطی زناشویی (مرادی، ۱۳۷۹) و پرسشنامه عوامل شخصی را تکمیل کردند. فرضیه ها با تحلیل رگرسیون چندگانه آزمون شدند. از بین عوامل ارتباطی، قاطعیت در کلام( ۳۱/۰) بیشترین تاثیر منفی را بر میل به طلاق داشت، به این معنی که افزایش قاطعیت در ارتباط، احتمال طلاق را کاهش می دهد. همچنین، درک پیام (۶۱/۰)نیز به طور معناداری بر کاهش میل به طلاق موثر بود. از بین عوامل شخصی، مالکیت مسکن توسط زن (۵/۰)و مدت زمان جدایی(۸۸/۰)، بیشترین تاثیر منفی را بر میل به طلاق داشتند. بدین معنی که افزایش مدت زمان جدایی و مالکیت مسکن توسط زن، احتمال طلاق را کاهش می دهد. در مقابل، افزایش درآمد مرد(۵۶/۰)، به طور مثبت و ضعیفی بر میل به طلاق تاثیرگذار بود. مهمترین عامل در پیش بینی میل به طلاق قاطعیت در کلام و مالکیت خانه توسط زن بود. در نتیجه، این مطالعه اهمیت عوامل شخصی و ارتباطی را در تمایل به طلاق در بین زوج های متعارض برجسته می کند. مداخلات مشاوره ای باید این حوزه ها را هدف قرار دهد تا به زوج ها کمک کند تا بر تعارض ها غلبه کنند.

کلیدواژه ها:

طلاق ، عوامل شخصی ، مهارت های ارتباطی ، تعارض