تاثیر آموزش مبتنی بر داستان سرایی درمانی بر رشد مهارت های بین فردی دانش آموزان دبستانی

این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر داستان سرایی درمانی بر رشد مهارت های بین فردی دانش آموزان دبستانی طراحی شده است. در دنیای امروز که ارتباطات اجتماعی و تعاملات بین فردی از اهمیت ویژه ای برخوردارند، تقویت این مهارت ها در سنین اولیه می تواند تاثیرات مثبت و پایدار در زندگی اجتماعی، تحصیلی و حرفه ای افراد داشته باشد. در این پژوهش، از یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل استفاده شد که گروه آزمایش تحت برنامه آموزشی داستان سرایی درمانی قرار گرفتند. این برنامه شامل داستان های آموزنده و فعالیت های تعاملی بود که هدف آن بهبود مهارت های ارتباطی، همدلی و همکاری دانش آموزان بود. جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه ها و مشاهدات مستقیم انجام شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات نشان داد که دانش آموزان گروه آزمایش بعد از شرکت در برنامه آموزشی، شاهد بهبود قابل توجهی در مهارت های بین فردی خود بودند. نتایج همچنین نشان داد که داستان سرایی به عنوان یک ابزار آموزشی می تواند احساسات و ارتباطات عاطفی دانش آموزان را تقویت کرده و آن ها را به ایجاد روابط مثبت با همسالان خود ترغیب کند. نتیجه گیری این تحقیق نشان می دهد که آموزش مبتنی بر داستان سرایی درمانی نه تنها منجر به بهبود مهارت های بین فردی دانش آموزان می شود، بلکه می تواند به عنوان یکی از روش های موثر در برنامه های آموزشی به کار رود. این یافته ها می توانند راهنمایی برای معلمان و دست اندرکاران آموزشی باشند تا از امکانات داستان سرایی برای تقویت مهارت های اجتماعی دانش آموزان بهره برداری کنند.

کلیدواژه ها:

داستان سرایی ، مهارت های بین فردی ، دانش آموزان دبستانی ، آموزش درمانی ، ارتباطات اجتماعی.